"พี่ว่าไงนะ!"
"นี่หูมึงหนวกหรอวะ!"
เสียงพี่ว๊ากดังขึ้นกลางห้องประชุมเฟรชชี่ ปี1 คณะนิติศาสตร์ พร้อมกับบทลงโทษของผม สาเหตุของการลงโทษก็เพราะปากผมเนี่ยแหละไปกวนตีนพี่มันก่อน เอ้า! ก็แม่งพี่มันบ่นพวกผมแล้วถามว่า 'เข้าใจมั้ย' ไอ้ผมก็มารยาทดีด้วยสิก็เลยตอบไปว่า 'ถ้าผมไม่เข้าใจพี่จะอธิบายให้ผมใหม่มั้ยครับ' พอจบประโยคคำตอบของผมเท่านั้นแหละ พี่มันสั่งบทลงโทษผมเลย ข้อหา ปากดี ปีนเกลียวรุ่นพี่ และภารกิจก็คือ 'จีบผู้ชาย' ใช้อะไรคิดฟะ!
"กูบอกให้มึงไปจีบไอ้ฐานทัพ ปี 3 วิศวะ!"
พ่อมึงเถอะไอ้พี่เชส! ที่มึงพูดมานี่ผ่านการกรองของสมองมาแล้วใช่มั้ยวะ?
"ใช้ส้นตีนคิดป้ะวะ?"
เชี่ยล่ะ! คิดดังไปนิสนึ่ง ปากพาซวยแท้ๆเลยกู โทษเก่ายังไม่เคลียร์ ปากอันเป็นที่รักหาโทษใหม่ให้อีกแล้ว
"มึงว่าอะไร!?"
"ถ้าสมองไม่ฉลาดจริง คิดเรื่องแบบนี้ไม่ได้เลยนะครับ"
"กูรู้กูฉลาด เออ! กูให้เวลา 3 เดือน"
นี่โดนกูหลอกด่ายังไม่รู้ตัวอีก
"ครับ"
ผมรับคำพี่เชสเสียงหงอยแล้วนั่งลง อันที่จริงนอกจากผมจะปากดีใส่พี่มันแล้ว ผมยังโดดเชียร์ 4 ครั้ง และเพิ่งถูกจับได้เมื่อวานนี้หมาดๆ เจอแบบจะจะหน้าห้องน้ำเลยเลยไอ้สัส พูดและน้ำตาจะไหล แล้วไอ้พี่ฐานทัพนี่มันใครวะ คนหรือป้อมปราการฐานทัพ
"พี่ครับ พี่ชื่อฐานทัพป้ะ?"
ผมทักผู้ชายที่มีรอยสักและนั่งทำหน้านิ่งๆอยู่ข้างๆสระน้ำของคณะวิศวะคนเดียว จากที่ผมถามเพื่อนๆเป็นอันเข้าใจว่า พี่มันเป็นคนที่ไม่คุยกับคนไม่สนิท หน้านิ่งๆ ผมเลยมาเดินหา และก็เจอผู้ชายคนหนึ่งแม่งนั่งอินดี้อยู่คนเดียวเหมือนเพื่อนจะไม่คบเนอะ มันปรายตามองผมก่อนจะหันไปมองสระน้ำต่อ อ่าวนี่กูโดนเมิน?
"เป็นใบ้หรอครับ?"
"เสือก"
โอเค เสือกจังๆหน้ากูเลย กูมั่นใจล่ะ ว่าไอ้คนที่นั่งอินดี้อยู่คนเดียวนี่คือ 'ฐานทัพ'
ฐานทัพ
ฟ้าคราม
________________________________________________________________________________________________________________
คุยกับนักเขียนหน่อยนะ
นี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่งลงเว็บ ดีหรือไม่ดียังไงช่วยชี้แนะด้วยนะ แล้วก้ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านล่วงหน้าเลยนะ ขอบคุณมากนะคะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น